精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

輕陰閣小雨,深院晝慵開。坐看蒼苔色,欲上人衣來。——詩佛王維在《書事》

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

《鹿柴》:空山不見人,但聞人語響。返景入深林,復照青苔上。

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

精彩如畫苔蘚,意境幽深靜謐!

唐詩人楊炯《青苔賦》:“苔之為物也賤,苔之為德也深。夫其為讓也,每違燥而居溼;其為謙也,常背陽而即陰。重扃秘宇兮不以為顯,幽山窮水兮不以為沉。有達人卷舒之意,君子行藏之心。”


分享到:


相關文章: