人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;

人嘴两张皮,咋说咋有理。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

浓妆淡抹总堪怜,水韵丹青洛水仙。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

玉骨凌波唐宋赋,柔愔伴月古今烟。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

俗尘纷扰无关我,世事浮沉哪识年。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

一脉禅心泥不染,吴歌声里雅香传。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

叶展影翻珠雨润,花开蕊散好风和。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

夜迎胧月入幽梦,晓沐晨霞送晚歌。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

真色生香长遗世,孤标清绝自凌波。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

冰心一片玉湖鉴,不与群芳杂绿萝。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

蛙声鸹碎怎成弦,皱起青萍蒲柳滩。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!

浓艳摇风清露重,柔香映水月波寒。

人心隔层皮,见外不见里;人嘴两张皮,咋说咋有理!


分享到:


相關文章: