人見人愛的趙孟頫行書――青山吟

趙孟頫這篇《中峰和上詩》一如趙氏遒美之風,但該作在此基礎上明顯融入了米癲筆法,我們可以清晰的看見筆鋒在紙快速刷過的痕跡,偶見灰白。

人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟
人見人愛的趙孟頫行書――青山吟

中峰和上詩

《青山吟》

我愛青山青,千仞如潑澱。

丈夫何事翳雙眸。不識青山常覿面,青山不高還不低。青山不禁行人歸。

自從縛屋青山頂,幾見青山蒼落暉。青山對客忘賓主,客對青山默無語。

喧空瀑韻雜松濤,驚起鐵牛騎石虎。道人不管伸腳眠,青山倒卓雙眉尖。

不撥萬象體獨露,釋迦醉倒春風前。

有問此山青來是幾載?古人何緣盡把黃金買?

黃金有日化蓬塵,唯有青山無變改。

寄言四海住山翁,莫只管向虛空畫五彩。


分享到:


相關文章: